Sanırım en çok da düşünmekten.her şeyin ters gitmesinden.Ağlamaktan değil ağlatmaktan,yaşamaktan değil yaşamamaktan,uğraşmaktan,iki arada kalmaktan,istediklerimi yapamamaktan,istekleri yaptırtmamaktan,nefes almaktan bile yoruldum.
Bazı mutlu anlarda soluğum yetene kadar gülmek isterdim ama hep sonunda üzülmekten korktum.
Yorgunum şimdi korkmaktan..
Anlaşılamamaktan..tanınamamaktan...farklı biri olduğumu sanmalarından..bir sır bile olamamaktan...Birileri bana yardım etmeli şimdi....
Yardım..!!!
