Kaldığım yurdun ait olduğu durak..Varşovalı günlerimin alışma evrelerin geçtiği durak..Yeni bir döneme başladığım bir durak..Yanında hastane olan ..Ambulans sesini her duyduğumda bana dedemli günleri hatırlatan,içerdekiler için dua ettiren durak..
Yurttaki odamın penceresinden bakınca kocaman bir park var..Koşmayı hayal ettiğim..içinde kocaman bir gölet var içinde suyu bitmiş ,kim bilir o bile ne kadar ağlamış bu hüzünlü şehirde..damlalar dayanamayıp bitmiş..
önümde hazırlanmayı bekleyen sarı bir karton var şimdi..Ülkemle ilşkilerimi kesme vakti..Odaklanıyorum hayatıma bir ay sonra kaldığım yeri başlaması gereken yerden ederek..
görülmesi gereken her noktayı pes etmeden tadını çıkarırcasına yaşayarak kovacağım hayatımdan sıradanlıkları..
Bisiklet kiralama ,paten alma ,koşmaaa vakti..
Bahar geldi şimdii..
Ağlama vakti değil susma vaktii ...
