Düşünüyorumda ne kadar zor başlayabildim Polnya yolculuğuma.Kararsız kalışlarım,vazgeçişlerim,feda ettiklerim,feda edilinler....Ama şimdi anlamını veremediğim bir mutluluk...Bu bloğu açarken daha bir yaz günü yine böyle gelsem mi sana gelmesem mi diye kafayı yerken,sonrasında elimi kesip vazgeçip,beş ay sonra iyiki vazgeçmişim derken ,,en önemlisi bu süre içinde en sevdiğim insanı kaybedip,onu son kez görebilme şansını yakalayabilmişken...Ve şimdi ben sana geldim HAYALİM...
Başlıyoruz artıkk ...
